kanciasta plamistość ogórka zdjęcia

Two lines PW 2 and PW 7 exhibited the highest resistance against P. s. Angular leaf spot caused by bacteria Pseudomonas syringae pv. lachrymans is a very common cucumber disease, which causes serious yield losses. The objective of this study was to examine the selected cucumber lines regarding their resistance to this pathogen. Twelve cucumber lines bred at the Research Institute of Agrofag: Bakteryjna kanciasta plamistość ogórkaBakteryjna kanciasta plamistość ogórka Roślina: OgórekOgórek Data publikacji komunikatu:::: 28.06.2012 r. Na plantacjach ogórka stwierdzono pierwsze objawy występowania bakteryjnej kanciastej plamistości ogórka. Pierwsze objawy choroby są już widoczne w fazie 2-3 liści właściwych. 3.63 PLN 2.23 PLN. Margerytka pełna w dobrej cenie w profesjonalnym sklepie. Potrzebujesz inne nasiona kwiatów doniczkowych? Zobacz 10 000 produktów z rabatem do 75% i błyskawiczną dostawą. 5.60 PLN 5.04 PLN. Absolutny HIT! Kosz do uprawy cebul kwiatowych - 31,5 cm. 5.60 PLN 5.04 PLN. Kosz do uprawy cebul kwiatowych - 23 cm. 4.19 PLN 3.77 PLN. Lilia drzewiasta - Urandi w dobrej cenie w profesjonalnym sklepie. Potrzebujesz inne cebulki lilii drzewiastych? Zobacz 10 000 produktów z rabatem do 75% i błyskawiczną dostawą. Bakteryjna kanciasta plamistość ogórka może powodować duże starty i przenosić się również na inne rośliny dyniowate uprawiane na działce. Pierwsze objawy tej choroby to pojawienie się żółtych plam na liściach ogórków, które przybierają kanciasty kształt. nonton film apocalypto sub indo full movie. W uprawach pod osłonami czystość i higiena oraz zdrowe i wolne od chorób podłoże decydują o zdrowotności roślin oraz wielkości i jakości plonów. Aby sprostać tym wymaganiom, należy przedwegetacyjnie odkażać podłoża, wewnętrzne powierzchnie pomieszczeń oraz urządzenia uprawowe, narzędzia, folię i materiały wielokrotnego użytku, doniczki lub tace wielokomórkowe. Zabieg ten pozwoli wyeliminować chorobotwórcze mikroorganizmy — grzyby, bakterie i wirusy, a także szkodniki, które zasiedlają szklarnie, tunele foliowe i inne pomieszczenia uprawowe. Zapobieganie chorobom ogórków i pomidorów W kwietniu i na początku maja rzadko występują infekcyjne choroby tych warzyw, np. mączniak rzekomy lub bakteryjna kanciasta plamistość ogórka czy zaraza ziemniaka na pomidorach. Często producenci przesadnie obawiający się o swoje uprawy wykonują wczesną wiosną wiele zbędnych i niebezpiecznych dla roślin, a przy tym kosztownych, zabiegów. Najczęściej opryskują w szklarniach ogórki lub pomidory środkami miedziowymi z dodatkiem różnych nawozów dolistnych. Efektem takich zabiegów nierzadko bywają poparzenia liści (fot. 1) lub całych roślin. Ogórki w tym okresie wymagają przede wszystkim dużo ciepła i prawidłowego nawożenia mineralnego, najlepiej wieloskładnikowymi nawozami płynnymi podawanymi doglebowo, oraz profilaktycznego podlewania fungicydem Previcur Energy 840 SL w stężeniu 0,1%, w ilości 100–200 ml na roślinę. Środek ten chroni system korzeniowy ogórków przed chorobami odglebowymi i zabezpiecza je także przed mączniakiem rzekomym. Fot. 1. Objawy fitotoksyczności miedziowych środków ochrony na liściu ogórka Mączniak rzekomy na ogórkach uprawianych pod osłonami i w polu może porazić rośliny nie wcześniej niż w 3. dekadzie czerwca, bakteryjna kanciasta plamistośćrzadko występuje w uprawach pod osłonami, najczęściej atakuje uprawy w polu, i to dopiero pod koniec czerwca. Wcześniej do profilaktycznych zabiegów zabezpieczających uprawy ogórków i pomidorów przed chorobami pochodzenia bakteryjnego można wykorzystywać preparaty miedziowe (np. Miedzian Extra 350 SC) w stężeniu 0,3% lub środek naturalny Grevit 200 SL — w stężeniu 0,1%. Środkami miedziowymi należy opryskiwać suche rośliny, preparaty te na roślinach wilgotnych mogą bowiem powodować lekkie poparzenia brzegów liści, zwłaszcza dotyczy to ogórków. Ogrodnikom, którzy przygotowują się do uprawy w cyklu jesiennym, przypominamy o prawidłowym zaprawianiu przedsiewnym nasion ogórków — najważniejszym składnikiem zaprawy jest Apron XL 350 ES (1 ml/kg nasion). Producenci najczęściej zapominają o tej najważniejszej metodzie ochrony ogórków przed chorobami zgorzelowymi, w efekcie wschody mogą być słabe lub rośliny zamierają po wschodach. W uprawach prowadzonych w gruncie tuneli pamiętać należy także o prawidłowym zmianowaniu i nie uprawiać rok po roku roślin tych samych gatunków lub z tej samej rodziny na tych samych stanowiskach, ponieważ zwiększa się w ten sposób ryzyko występowania chorób pochodzenia odglebowego, fuzaryjnego więdnięcia roślin w okresie kwitnienia (fot. 2). Fot. 2. Fuzaryjna zgorzel pomidora Najgroźniejsze choroby sałaty Bardzo poważnym problemem jest ochrona sałaty uprawianej pod osłonami i w polu. Możliwości chemicznej ochrony upraw sałaty są ograniczone, preparatów należy używać tylko w ostateczności i ściśle przestrzegać zaleceń aktualnego „Programu ochrony warzyw” (dawek, terminów, karencji środków). Radzimy przede wszystkim uprawiać odmiany odporne i profilaktycznie stosować środki pochodzenia naturalnego. Na sałacie w uprawie pod osłonami i w polu występują choroby pochodzenia infekcyjnego, których sprawcami są różne patogeny, częste są także zaburzenia fizjologiczne (czyt. też HO 4 i 5/2005). Mączniak rzekomy Powszechnie występuje na sałacie, głównie na kruchej (fot. 3), uprawianej pod osłonami i w polu. Sprawcą tej choroby jest organizm grzybopodobny Bremia lactucae. Pierwsze jej objawy w postaci oliwkowożółtych, niekształtnych plam, które stopniowo ciemnieją, można zaobserwować na górnej stronie liścieni i na pierwszych liściach. Na dolnej stronie blaszek liściowych w obrębie plam pojawia się szarobiały nalot zarodników konidialnych. Porażone liście stopniowo więdną i zasychają. U starszych roślin patogen w pierwszej kolejności poraża liście zewnętrzne, a następnie wewnętrzne. Zimuje w glebie w postaci oospor (zarodników przetrwalnikowych), które wiosną kiełkują i dokonują pierwszych infekcji. Rozwijająca się grzybnia wytwarza ssawki (haustoria), które wnikają do wnętrza komórek rośliny. Ze szparek oddechowych liści wyrastają trzonki konidialne B. lactucae, na nich tworzą się zarodniki konidialne, które przenoszone przez wiatr przyczyniają się do rozprzestrzeniania się choroby w uprawie w czasie wegetacji. Najlepsze warunki do rozwoju sprawcy choroby panują podczas pochmurnej pogody przy dużej wilgotności powietrza (100%), kiedy temperatura waha się od 5°C do 10°C w nocy i od 13°C do 21°C w dzień. Choroba nie rozwija się podczas słonecznej pogody i gdy nocą temperatura nie spada poniżej 15°C. Fot. 3. Mączniak rzekomy na sałacie kruchej Zapobieganie i zwalczanie Niszczenie resztek roślin i chemiczne lub termiczne odkażanie gleby przed założeniem uprawy. Uprawa odmian sałaty odpornej na mączniaka rzekomego. W trakcie wegetacji częste wietrzenie tuneli foliowych i szklarni. Usuwanie chorych roślin. Profilaktyczne opryskiwanie roślin środkiem Euparen Multi 50 WG (0,2%) przeciwko szarej pleśni może zabezpieczyć sałatę także przez mączniakiem rzekomym, należy pamiętać o 21-dniowej karencji. Skutecznym środkiem zapobiegawczym jest Grevit 200 SL (0,1%), który nie ma karencji. Mączniak prawdziwy Na sałacie masłowej pojawia się rzadko, natomiast dość powszechnie — na sałacie kruchej. Może występować równocześnie z mączniakiem rzekomym. Jego sprawcą jest grzyb Erysiphe cichoracearum. Początkowo na górnej stronie starszych liści pojawia się biały, mączysty nalot zarodników konidialnych. Stopniowo obszary z białym nalotem się powiększają. Nalot może całkowicie pokryć powierzchnię liści, a czasami wystąpić na ich dolnej stronie. Zainfekowane liście mają tendencję do zwijania się. Na dalszym etapie liście żółkną, brązowieją i zasychają. Główki sałaty porażone przez mączniaka prawdziwego pozostają małe. Grzyb ten zimuje na resztkach roślinnych oraz na chwastach różnych gatunków, a jego zarodniki — konidia — przenoszone są z wiatrem. Optymalna temperatura dla rozwoju choroby na sałacie wynosi 18–25°C (maksymalna do 30°C), porażeniu sprzyja wysoka wilgotność powietrza — 85% lub większa, oraz niska intensywność światła. Od infekcji do wytworzenia zarodników konidialnych upływa około 4–10 dni. Zapobieganie i zwalczanie Uprawa odmian odpornych na mączniaka prawdziwego sałaty. We wczesnej fazie rozwoju dopuszczalne jest użycie środków zwalczających tę chorobę — wysoką efektywność wykazuje środek naturalny Grevit 200 SL w stężeniu 0,1% stosowany profilaktycznie i interwencyjnie. Zgnilizna twardzikowa Jest to choroba występująca prawie na wszystkich warzywach w okresie wegetacji i w czasie przechowywania. Jej sprawcą jest grzyb Sclerotinia sclerotiorum. Pierwsze objawy zgnilizny twardzikowej pojawiają się na szyjce korzeniowej sałaty. Mają postać białego, watowanego nalotu, który szybko się rozprzestrzenia pokrywając powierzchnię u nasady dolnych liści. Liście te więdną, kładą się na ziemi i gniją. W obrębie nalotu pojawiają się czarne, nieregularnego kształtu i różnej wielkości przetrwalnikowetwory zwartej grzybni (sklerocja), które mogą zimować w glebie. Na sklerocjach w temperaturze 15–20°C wytwarzają się tzw. apotecja (owocniki) z workami wypełnionymi zarodnikami workowymi. Grzyb rozprzestrzenia się w czasie wegetacji najczęściej za pomocą sklerocjów i fragmentów grzybni, rzadziej za pomocą zarodników workowych. Duża wilgotność powietrza oraz uszkodzenia roślin sprzyjają rozwojowi choroby. Bardzo często źródłem infekcji są również nasiona. Zapobieganie i zwalczanie Chemiczne i termiczne odkażanie ziemi. Wysiewanie nasion zaprawionych. Usuwanie z plantacji chorych roślin (należy dokładnie zbierać i palić resztki). Niedopuszczanie do osiadania pary wodnej na roślinach, wietrzenie szklarni i tuneli, w miarę potrzeby dogrzewanie ich nocą. Ustawianie rozsady rosnącej w doniczkach na zagonach, bez zagłębiania ich całkowicie w podłożu. Podlewanie siewek lub rozsady po pikowaniu (ewentualnie opryskiwanie) środkami zalecanymi w „Programie ochrony warzyw” (Grevit 200 SL przemiennie z fungicydami zalecanymi do zwalczania mączniaka rzekomego — np. Euparen Multi 50 WG). Szara pleśń Występuje na sałacie przez cały okres wegetacji, szczególnie groźna jest w fazie siewek. Choroba atakuje wiele gatunków warzyw, zwłaszcza w uprawach pod osłonami oraz w czasie przechowywania. Jej sprawcą jest grzyb Botrytis cinerea. Pierwsze objawy na siewkach pojawiają się na części podliścieniowej w postaci brunatnych, gnilnych plam. Siewki przewracają się i zamierają, pokrywając się szarym, pylistym nalotem zarodników konidialnych. U młodych roślin jako pierwsza gnije szyjka korzeniowa, następnie liście leżące na ziemi, które także pokrywają się szarym, charakterystycznym nalotem. Na roślinach zawiązujących już główki B. cinerea poraża liście zewnętrzne. U ich nasady pojawiają się miękkie plamy gnilne pokrywające się nalotem zarodników. Z czasem na powierzchni gnijącej tkanki widać czerniejące skupiska mikrosklerocjów będących jednocześnie jego formą przetrwalnikową. Grzyb do rozwoju i infekcji wymaga wysokiej wilgotności powietrza i silnie zwilżonych liści. Rozwija się zarówno na świetle, jak i w ciemności, ale konidia wytwarza jedynie na świetle. Do infekcji może dojść w szerokim zakresie temperatury — od 0°C do 30°C. Optymalna temperatura wzrostu grzybni i powstawania zarodników konidialnych zawiera się w przedziale od 20°C do 23°C. Zarodniki te oraz fragmenty grzybni są przyczyną rozprzestrzeniania się choroby w czasie wegetacji roślin. Botrytis cinerea zimuje w postaci mikrosklerocjów oraz zarodników konidialnych. Zapobieganie i zwalczanie Należy postępować podobnie, jak w przypadku zwalczania zgnilizny twardzikowej sałaty. Bakteryjne gnicie sałaty Bakteriozy często atakują sałatę, a także cykorię liściową i kapustę. Ich sprawcami są bakterie Pseudomonas cichorii, P. marginalis, Xanthomonas campestris pv. vitians oraz Erwinia carotovora subsp. carotovora. Prawdopodobnie bakterie są przenoszone wraz z wodą, przez owady oraz z zainfekowaną rozsadą. Patogeny te wnikają do rośliny przez aparaty szparkowe i uszkodzenia mechaniczne. Do infekcji dochodzi, kiedy temperatura powietrza wynosi od 5°C do 30°C (optymalna 22–23°C). Bakteriozom sprzyja wysoka wilgotność powietrza i zwilżenie liści. Pierwsze objawy pojawiają się na starszych zewnętrznych liściach, w postaci małych brązowych plamek, z żółtą obwódką. Plamki te powiększają się dość szybko i przyjmują kształty kanciaste, ograniczone jedynie nerwami liści. Zaatakowana tkanka przebarwia się w warunkach wysokiej wilgotności i staje się czarna. Zapobieganie i zwalczanie Przestrzeganie prawidłowego zmianowania, niedopuszczanie do zaskorupiania się i zalewania gleby lub podłoża w szklarniach. Umiarkowane podlewanie sałaty, unikanie deszczowania. Przez prawidłowe nawożenie ogranicza się występowanie chorób bakteryjnych. W przypadku pojawienia się pierwszych objawów zaleca się użycie zarejestrowanych do zwalczania bakterioz w uprawach sałaty środków Grevit 200 SL i Biosept 33 SL (oba w stężeniu 0,1%). Choroby rzodkiewki Rzodkiewka jest rośliną o krótkim okresie wegetacji i traktuje się ją najczęściej jako uprawę przed- lub poplonową, w wielu gospodarstwach, niestety, pomija się aspekt zmianowania uprawiając rzodkiewkę w monokulturze, nawet dwa razy w roku na tym samym miejscu. Wykorzystuje się najczęściej nowoczesne odmiany pochodzenia zagranicznego, które według naszych obserwacji, wykazują dużą podatność na niektóre choroby, zwłaszcza mączniaka rzekomego. Czernienie korzeni rzodkiewki Jest to choroba odglebowa i nie przenosi się przez nasiona. Występuje zwykle na glebach silnie wilgotnych, na których zarodniki (pływki) tego grzyba — Aphanomyces scabies — mają duże zdolności infekcyjne. Zarodniki przetrwalnikowe mogą przeżywać w glebie dłużej niż rok. Optymalną temperaturą sprzyjającą infekcji i rozwojowi choroby jest 20–27°C. Patogen może atakować rośliny w każdym stadium ich rozwoju. Początkowo na zgrubieniach korzeniowych porażonych roślin występują niebieskawoszare lub czarne przebarwienia skórki, które następnie rozprzestrzeniają się na obwodzie całego zgrubienia powodując jego przewężenie. Silnie porażone korzenie rzodkiewki lub rzodkwi pękają poprzecznie, dając w ten sposób możliwość infekcji innym patogenom (jest to najczęściej mokra zgnilizna bakteryjna). Najwrażliwsze na czernienie są odmiany rzodkiewki lub rzodkwi o wydłużonym, białym korzeniu typu „sopel lodu”. Zapobieganie i zwalczanie Właściwe zmianowanie — nie należy uprawiać warzyw kapustnych na tym samym polu lub w tym samym tunelu przez 3 lub 4 lata. Odkażanie zainfekowanej gleby co 2 lata chemicznie (Basamid 97 GR — 50 g/m2) lub termicznie. Wysiewanie zdrowych nasion, zaprawionych przedsiewnie fungicydami. W składzie zaprawy powinien znajdować się Apron XL 350 ES. Uprawa odmian odpornych, sprawdzonych w polskich warunkach. Parch zwykły Jest powszechną chorobą wielu gatunków uprawnych i dziko rosnących. Wobec braku żywiciela patogen może się rozwijać w glebie saprofitycznie. Zakażona gleba jest głównym źródłem choroby, może nim być również obornik. Sprawca choroby — bakteria Streptomyces scabies — występuje zwykle na glebach alkalicznych, o dużej zawartości wapnia. Z tego powodu choroba zwykle pojawia się w większym nasileniu w uprawach na glebach świeżo wapnowanych, sprzyja jej również długotrwała susza i niedostateczne nawożenie mineralne oraz wysoka temperatura (25–28°C). Pierwsze objawy można zauważyć już w okresie tworzenia się zgrubienia korzeniowego. Przybierają postać małych, białych plamek średnicy około 1 mm. Zainfekowane miejsce ulega stopniowo nekrozie i powstają zagłębienia o kształcie krateru z jaśniejszą obwódką. Wnętrze zagłębienia pokrywa się czasem ciemnym nalotem. Chorobie towarzyszą zwykle inne patogeny bakteryjne lub grzybowe. Zapobieganie i zwalczanie Unikanie uprawy rzodkiewki i rzodkwi oraz innych roślin żywicielskich w kolejnych latach na tym samym stanowisku (zwłaszcza po ziemniakach czy burakach, na których wykryto występowanie parcha). Dobrym przedplonem pod rzodkiewkę są ogórki lub fasola. Zaniechanie uprawy rzodkiewki lub rzodkwi na glebach alkalicznych albo bezpośrednio po wapnowaniu, unikanie gleb zlewnych o małej pojemności wodnej oraz ubogich w substancję organiczną (próchnicę). Stosowanie nawozów fizjologicznie kwaśnych. Niedopuszczanie do długotrwałego deficytu wody w glebie. Odkażanie chemiczne Basamidem 97 GR (50 g/m2) zainfekowanej gleby. Mączniak rzekomy rzodkiewki W związku z całoroczną uprawą rzodkiewki pod osłonami obserwujemy na wielu nowych odmianach występowanie tej choroby w dużym nasileniu, głównie w okresie wczesnowiosennym oraz letnio-jesiennym. Sprawcą choroby jest grzybopodobny organizm Peronospora parasitica, patotyp występujący tylko na rzodkiewce. Patogen ten zimuje w resztkach roślinnych w glebie w postaci oospor. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność powietrza i niska temperatura nocą (poniżej 15°C). Objawy mogą być widoczne na liścieniach i liściach w postaci ciemnoszarych nieregularnych oraz czerniejących plam pokrytych białym, puszystym nalotem zarodnikujacej grzybni (fot. 4) występujących na górnej części zgrubienia korzeniowego. Fot. 4. Mączniak rzekomy na rzodkiewce Zapobieganie Przedsiewne zaprawianie nasion rzodkiewki zaprawą Apron XL 350 ES zabezpiecza rośliny przed mączniakiem rzekomym. Interwencyjne stosowanie wszelkich środków chemicznych w okresie wegetacji jest zabronione. rafaloku pisze:Przędziorek szklarniowiec - owady podobne, od jasnopomarańczowych do czerwonych, objawy na ogórkach - na górnej stronie liścia widać podłużne, różnego kształtu i rozmiarów, żółtawe lub brunatne plamy, są one zawsze ciemniejsze w części środkowej, w miejscu plam od spodu liścia widać drobne czerwone robaczki (warto popatrzeć przez lupę), wydaje mi się że to może być Twój szkodnik, nie napisałeś jednak jakiego koloru były znalezione przez Ciebie robaczki? Wciornastek zachodni - owady większe, do 1,2 mm długości, na liściach kilkumilimetrowe, białawe plamy, z czasem brązowiejące, w obrębie plam widać czarne, drobne, błyszczące kropeczki - odchody wciornastka To bardzo trudne zadanie rozpoznać, co to za ustrojstwo. Wydaje mi się, że w grę wchodzą oba szkodniki, ale postaram się opisać najdokładniej to, co zaobserwowałem. Najpierw na liściach pojawiają się drobne plamki, jakby przebarwienia. W tych miejscach, od spodu, liść wygląda tak, jakby został obgryziony. W miejscu tych obgryzień liść opalizuje w słońcu. W niektórych miejscach, gdzie pojawiła się zaschnięta, brunatna plama, od spodu widać na niej czarne, bardzo małe punkciki. W niektórych miejscach na spodach liści widać małe pajęczynki z czarnymi, drobnymi robaczkami, których nawet pod lupą nie widać za dobrze. Są też na liściach robaczki, które kolorem pasują do przędziorka szklarniowego. -- Ostatnio dodano 2013-08-14, 13:55 -- PS Zauważyłem bardzo podobne objawy na moim kłosowcu meksykańskim i na pysznogłówce cytrynowej. Widać wyraźniej, że coś je zżera. To robactwo nie da mi spokoju - najpierw plaga mszyc, a teraz przyplątało się coś innego... -- Ostatnio dodano 2013-08-14, 14:02 -- PS 2 Nie chcę tego pryskać chemią (mam środek o nazwie Owadum, ale jego użycia nie wspominam mile - moje szałwie ozdobne, zaatakowane przez mszyce, padły po nim w mgnieniu oka), bo kłosowca używam do aromatyzowania herbaty, a pysznogłówki do przyprawiania. Ogórki mógłbym potraktować chemią, choć i tak mam wewnętrzne opory. Może oprysk z roztworu mydła ogrodniczego wystarczy? Jest to choroba bakteryjna występująca na ogórku w szklarniach, inspektach oraz w polu. Na plantacjach ogórka pojawia się niekiedy wcześnie i w dużym nasileniu, zwłaszcza w latach deszczowych, a wówczas wyrządza dość duże szkody. Pierwsze objawy porażenia można zaobserwować na liściach w postaci jasnozielonych, tłustych, przeświecających plam. Na starszych liściach plamy mają najczęściej kształt kanciasty. Podczas pogody deszczowej plamy powiększają się, zlewają i pokrywają większą część blaszki liściowej, podczas suchej i słonecznej pogody — wysychają, szarzeją, a tkanki w ich obrębie wykruszają się. Na ogonkach liściowych i łodygach objawy porażenia są podobne, lecz występują rzadziej. Na owocach pojawiają się początkowo zagłębione, stopniowo powiększające się plamy. Tkanka w ich obrębie pęka i tworzą się ranki, które mogą być powodem gnicia owoców. Wcześnie porażone rośliny obumierają, później porażone dają mniejszy plon, gorszej jakości (często występują zniekształcenia owoców). Źródłem infekcji są resztki porażonych roślin. Zapobieganie i zwalczanie. Przerwa w uprawie ogórka na tym samym polu powinna wynosić 3 lata. Należy wysiewać nasiona pochodzące ze zdrowych roślin i zaprawiać bezpośrednio przed siewem 0,25-procentowym roztworem Formaliny technicznej 40 (2,5 ml/l wody); nasiona umieszczone w worku z gazy zanurza się na 10 minut, następnie przemywa wodą, suszy i natychmiast wysiewa. Po zbiorach należy starannie usunąć resztki roślin. Z chwilą zaobserwowania pierwszych objawów porażenia na liściach opryskuje się rośliny Miedzianem 50 (2,5 kg/ha) i powtarza zabieg kilkakrotnie (zwłaszcza podczas ciepłej i wilgotnej pogody w czerwcu) co 7—10 dni. Do cieczy użytkowej należy dodać zwilżacz, np. Citowett (25 ml) lub Sandovit koncentrat (10—15 ml/100 l cieczy) albo Iorowit (35—50 ml/ Nawigacja wpisu Przejdź do treści Strona Główna /Warzywa/Kanciasta plamistość ogórkaObjawy: Na liściach porażonych siewek występują jasne plamki. Przy małym nasileniu choroby wzrost siewek zostaje zahamowany, a przy silnym porażeniu siewki zamierają. Na liściach jasnozielone, prześwitujące plamy, które na skutek ograniczenia przez nerwy liści mają kanciasty kształt. Plamy mogą się zlewać, obejmując większą powierzchnię. Podczas wilgotnej pogody w miejscu plam występują krople mlecznej cieczy, w której znajdują się bakterie. Przy suchej pogodzie ciecz wysycha i pokrywa plamy białą powłoką. Tkanka liściowa w tych miejscach wykrusza się i w liściach tworzą się dziury. Podobne objawy mogą wystąpić na ogonkach liściowych i łodygach. Na owocach plamy są zagłębione, tkanka w tych miejscach pęka, a owoce gniją. Atakowane rośliny: Warzywa dyniowate. Przyczyna: Bakteria Pseudomonas syringae pv. lachrymans. Bakterie zimują na nasionach i w resztkach chorych roślin w glebie. W okresie wegetacji rozprzestrzeniane są przez deszcz i przenoszone na narzędziach. Mogą również być przenoszone przez owady zapylające. Rozwojowi choroby sprzyjają ciepłe dni i chłodne noce. Ochrona niechemiczna: Na polu gdzie wystąpiła choroba, przez 3 lata nie należy uprawiać roślin dyniowatych. Należy usuwać pierwsze chore rośliny. Uprawa gorczycy jako przedplonu, ogranicza występowanie tej choroby. Ochrona chemiczna: Do oprysków można stosować fungicydy miedziowe np. Miedzian 50 WP. Należy pamiętać o okresie karencji, który dla środków miedziowych wynosi 7 dni, można je stosować do początku kwitnienia wpisu Ogórek z omszoną skórką Tradycyjne ogórki z brodawkami każdy widział i zna. Pewnym zaskoczeniem dla niektórych są te o białej skórce np. White Wonder, ale to nadal typowe ogórki. Ogórek melonowy (Cucumis flexuosus var. adzur) to pokrewna roślina z rodziny dyniowatych, której bliżej jednak do melona niz typowego ogórka. Wywodzi się z Indii i to bardzo popularna roślina w krajach śródziemnomorskich oraz w Azji i USA. Roślina ta była po raz pierwszy uprawiana w XV wieku w zachodniej Azji, od Armenii i Turcji na południe wzdłuż wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego po Egipt. Na rynku jest wiele odmian, ale chyba w Polsce taką najbardziej znaną jest Carosello Barese. Ogórki melonowe mogą być bardziej pękate lub melonowy rośnie podobnie jak ogórki tworząc rozłogi, jednakże wskazuje się, że lepiej traktować go jako roślinę pnącą. Kwitnie na żółto i tworzy jasnozielone, żebrowane podłużnie owoce. Cechą charakterystyczną jest duża ilość drobnych, delikatnych włosków na owocach. Są one zatem omszone. Młode ogórki tuż po zawiązaniu się mogą być bardzo "kudłate". Ogórek melonowy smakiem przypomina mieszankę ogórka z melonem. Miąższ jest bardziej zwarty niż u typowych ogórków. Ma także komorę nasienną. Najlepiej smakują młodociane ogórki. Idealne są na świeżo oraz do Ogórek melonowy nadaje się do uprawy w gruncie, pod osłonami, jak również do pojemników na balkonach i tarasach. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne, osłonięte. Gleba musi być żyzna i przepuszczalna. Musi być zasobna w składniki pokarmowe, gdyż ogórek ma duże zapotrzebowanie na pokarm. Najlepsze pH gleby jest w granicach 6,0-7,3, choć jest to roślina dość tolerancyjna pod tym jest regularne nawadnianie, które buduje plon, ale także wpływa na smak owoców. Przesuszenie szkodzi roślinie, w tym owoce mogą gorzknieć. Na glebach lekkich lub w ogrodach, w których jest problem z systematycznym podlewaniem ogórków warto rozważyć opcję ich wsadzania w glebie z dodatkiem hydrożelu, który magazynuje wilgoć. Hydrożel jest dostępny w Sklepie uprawiany jest jako roślina pnąca, dzięki czemu owoce nie przylegają do gleby i się nie przebarwiają. Liście podobne są do tradycyjnego ogórka, podobnie jak kwiaty. Osobiście polecamy zbierać młode owoce mające do 10 cm. Są wówczas jędrne i smaczne. Dobrze się prezentują w połączeniu z tradycyjnym zielonym Uprawa jest taka sama jak przy siewie „tradycyjnego” ogórka. Można w niej wysiewać nasiona wprost do gruntu, ale dobrze jest też stworzyć sobie rozsadę, która przyśspieszy termin pojawu owoców. Przy uprawie w gruncie siewy wykonuje się po połowie maja, gdy minie ryzyko przymrozków. Gdy wiosna jest chłodna, to poleca się okrywać miejsca uprawy agrowłókniną. W celu wydłużenia okresu zbioru owoców warto iść dwutorowo: stworzyć rozsadę a także wykonać siew bezpośrednio do rozsadę, ogórki wysiewa się zwykle od połowy kwietnia do pojedynczych doniczek po 1-3 nasiona, w których będą rosły. Gdy wykiełkują, jedną siewkę można usunąć. Siew wykonuje się na głębokość 1,5-2 cm. Ogórków się nie pikuje, tak jak i innych dyniowatych - nie lubią tego i rośnie ryzyko zamarcia siewki. Rozsadę tworzy się w miejscu widnym, najlepiej na parapecie okiennym nasłonecznionym, a wsadza w grunt od drugiej połowy maja, gdy mija ryzyko przymrozków. Bezwzględnie rozsadę należy zahartować przed wysadzeniem na zewnątrz. Po co się to robi? - TUTAJ jest do gruntu wykonuje się od połowy maja do połowy czerwca. Można wysiewać je w odstępach czasowych co 7-14 dni, co wydłuży okres dojrzewania owoców. Poleca się wysiewać po 1-2 nasiona, z których jedną siewkę można potem usunąć. Zalecana rozstawa to 15 cm x 80-120 dobrze jest zastosować izolację od tradycyjnych ogórków, dyni, cukini i melonów, co ograniczy pojaw chorób i szkodników dyniowatych. Nie uprawiajmy dyniowatych w zabiegi pielęgnacyjne w uprawie tego warzywa to odpowiednie, regularne nawadnianie i nawożenie. Podlewamy tak, aby ziemia była stale lekko wilgotna, ale nie mokra, szczególnie w okresie kwitnienia oraz wzrostu owoców. Zbyt mała ilość wody może spowodować gorzknienie owoców i spadek plonu. Aby ograniczyć konieczność podlewania stosujemy hydrożel pod rośliny już na etapie przesadzania rozsady na miejsce stałe. Nawozimy regularnie, co 2-3 tygodnie nawozami organicznymi lub wieloskładnikowymi nawozami mineralnymi przeznaczonymi do pędy prowadzić na podporach, tak aby owoce nie dotykały na zagrożenia Ogórki są często porażane przez choroby, pojawiają się także szkodniki. W sprzyjających warunkach może wystąpić np. zgorzel siewek, mączniak rzekomy lub bakteryjna kanciasta plamistość ogórka. Szkodniki występujące w uprawie ogórka to głównie przędziorki, mszyce, dr hab. inż. Paweł K. Bereś, mgr Beata Bereś (Ogrodnicy DIONP) Opracowano na podstawie własnego doświadczenia i literatury. Wszelkie treści zamieszczone na tej stronie internetowej (teksty, zdjęcia itp.) podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( z 2019, poz. 1231 z późn. zm.). DIONP wyraża zgodę na wykorzystanie całości lub części powyższej informacji, pod warunkiem podania źródła i odnośnika do adresu strony internetowej

kanciasta plamistość ogórka zdjęcia